Καιρό είχα να γράψω (για την ακρίβεια 14 χρόνια!) σε αυτό το blog, η αλήθεια είναι ότι τα είχα παρατήσει, με τις δουλειές, τη γέννηση των δύο παιδιών μας, μετακόμιση σε νέο σπίτι, ξεκίνημα νέας δουλειάς... αλλάξανε οι προτεραιότητες και τα ενδιαφέροντα. Ωστόσο, προσφάτως κάναμε (οικογενειακώς αυτή τη φορά) ένα ταξίδι στη Νότια Ιταλία οδικώς, και σκέφτηκα να μοιραστώ τις εμπειρίες μου με άλλους που ίσως θα θέλανε να κάνουνε και αυτοί το ίδιο ταξίδι (το οποίο το συστήνω ανεπιφύλακτα).
Οδικό ταξίδι λοιπόν στη Νότια Ιταλία και Σικελία, διάρκειας δύο εβδομάδων. Επισκεφτήκαμε την Πούλια, την Καλαβρία, τη Σικελία, την Καμπανία και τη Βασιλικάτα, με τη σειρά που τα αναφέρω, και μετά πάλι πίσω στην Πούλια (Μπρίντιζι) για την επιστροφή μας στην Ελλάδα.
Απαιτητικό ταξίδι, «στριμωγμένο» για τόσες μεγάλες περιοχές σε τόσες λίγες ημέρες, είδαμε αρκετά μέρη, κάποια πανέμορφα, κάποια άσχημα... Φάγαμε ωραία φαγητά, γλυκά και παγωτά (το είχα υποσχεθεί άλλως τε στον εαυτό μου, στην Ιταλία για 15 ημέρες θα ζω με πίτσες, πανίνι, πάστα και τζελάτο), κάναμε μπάνια και είδαμε αρχαίους τόπους σε όλη τη «Μεγάλη Ελλάδα».
Ξεκινήσαμε δύο οικογένειες και συναντηθήκαμε στην Ηγουμενίτσα από το προηγούμενο βράδυ. Αποφασίσαμε να πάρουμε το καράβι από την Ηγουμενίτσα διότι από Πάτρα ήταν πολύ μεγαλύτερο το ταξίδι, συν του ότι θέλαμε να ταξιδέψουμε παρέα (λόγω παιδιών κυρίως, για να μη βαρεθούνε) και επειδή προερχόμασταν από διαφορετικά μέρη η Ηγουμενίτσα ταίριαζε ως σημείο συνάντησης. Προορισμός μας ήταν το Μπρίντιζι.
1η ημέρα
Συνάντηση λοιπόν στην Ηγουμενίτσα από το προηγούμενο βράδυ. Το (επόμενο) πρωί πήραμε το πλοίο των 14:00 με προορισμό την Ηγουμενίτσα. Το κόστος εισιτηρίου με επιστροφή ήταν 448 ευρώ (ένα μεσαίο αυτοκίνητο + 4 επιβάτες, 2 ενήλικες και 2 παιδιά) και η διάρκεια του ταξιδιού 8 ώρες. Λόγω της διαφοράς της ώρα φτάσαμε Ιταλία στις 21:00 αντί για τις 22:00.
Μέσα στο καράβι να έχετε προμηθευτεί αρκετό νερό και φαγητό αν είναι εύκολο διότι τα φαγητά εκεί είναι πιο ακριβά. Επίσης να έχετε μαζί σας βιβλία, ταινίες στο κινητό, σταυρόλεξα, sudoku και γενικώς ό,τι μπορεί ο καθένας για να περάσει εύκολα η ώρα, διότι 8 ώρες δεν περνάνε εύκολα. Καλό είναι αν μπορείτε να πάτε και λίγο πιο νωρίς για να πιάσετε και κάποια βολική θέση στους καναπέδες.
Άφιξη στο Μπρίντιζι στις 21:00 και μετά αναχώρηση από το Μπρίντιζι για το κατάλυμά μας. Μείναμε στο Masseria San Nicola B&B, στο Torre Santa Susanna, το οποίο ήταν περίπου 35' από το λιμάνι του Μπρίντιζι. Εκεί μείναμε 3 βράδυα και ο λόγος που το επιλέξαμε ήταν κυρίως το ότι είχε άπλετο χώρο για στάθμευση. Αλλά μας άρεσε πολύ διότι ήταν όμορφο και καθαρό (ήταν μια παλαιά αγροικία ανακαινισμένη μέσα σε ένα αγρότημα) και είχε και πισίνα που την προτιμούσαν τα παιδιά τα απογεύματα (συν του ότι παρείχε και πρωινό).
2η ημέρα
Τη 2η ημέρα αποφασίσαμε να επισκεφτούμε το Alberobello το πρωί και την Ostuni το απόγευμα. Στο χάρτη παραπάνω (όπου είνα εφικτό) έχω βάλει και τα σημεία όπου μπορείς να βρεις parking για το αυτοκίνητο. Γενικώς σε όλα αυτά τα μέρη ο δωρεάν χώρος στάθμευσης είναι περιορισμένος οπότε καλό είναι να αφήνεις το αυτοκίνητο σε parking το οποίο έτσι κι αλλιώς στις περισσότερες περιπτώσεις είναι (ψιλο)φθηνό (2 με 3 ευρώ η ώρα).
Αναχώρηση λοιπόν για το Alberobello, το χωριό των trulli (τρούλλοι) τα οποία είναι παραδοσιακά πέτρινα σπίτια με κωνική στέγη, χαρακτηριστικά της περιοχής του Alberobello. Το χωριό αυτό είναι Μνημείο Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς της UNESCO από το 1996. Πολλά από τα σπίτια τρούλλοι είναι ακόμα σε χρήση και επίσης σε κάποια από αυτά μπορείς να μπεις μέσα να τα δεις (τα έχουν ανοίξει οι ίδιοι οι κάτοικοι) και να αφήσεις στο τέλος ό,τι χρηματικό ποσό νομίζεις ότι πρέπει να αφήσεις.
Στο Alberobello καθήσαμε γύρω στις 4 ώρες. Κυρίως περπατήσαμε και καθήσαμε να πιούμε και έναν καφέ. Γενικώς σε όλα τα μέρη που επισκεφτήκαμε είχε πολύ περπάτημα, ό,τι στενό δρομάκι και περίεργο βλέπαμε μπαίναμε μέσα.
Στη συνέχεια επισκεφτήκαμε την Ostuni, η οποία είναι περίπου 45' μακρυά από το Alberobello. Η Ostuni είναι η αρχαία Ελληνική πόλη Αστυνέον (νέο άστυ, δηλαδή νέα πόλη), και είναι χτισμένη στην κορυφή ενός λόφου. Διατηρεί ακόμα τα λευκά τείχη της και είναι γνωστή ως "λευκή πόλη". Όντως όταν την πλησιάζεις φαίνεται κατάλευκη καθώς τα μεσαιωνικά της τείχη και πολλά σπίτια είναι βαμμένα λευκά. Καλό είναι να αφήσεις το αυτοκίνητο έξω από την παλαιά πόλη καθώς η κυκλοφορία είναι πολύ δύσκολη και δεν υπάρχουν θέσεις στάθμευσης. Κανά δυο parking που ρωτήσαμε είχανε λίγο περπάτημα από την παλαιά πόλη, αλλά ευτυχώς είμασταν τυχεροί και βρήκαμε δωρεάν στάθμευση 5' από το centro historico (ιστορικό κέντρο)..
Στην Ostuni μείναμε πάλι γύρω στις 4 ώρες. Όπως και με το Alberobello, η πόλη είναι γεμάτη στενωπούς, πλακόστρωτα, μεσαιωνικά δρομάκια και κτίρια, καθεδρικούς ναούς και αρχοντικά σπίτια. Αξίζει να την περπατήσετε για να τη γνωρίσετε. Δεν καταφέραμε να επισκεφτούμε κάποιο μουσείο ή κάτι άλλο, μόνο περπατήσαμε και καθήσαμε για φαγητό. Γενικώς το ταξίδι, λόγω του ότι θέλαμε να δούμε πολλά μέρη μέσα σε μικρό χρονικό διάστημα, ήταν κουραστικό, και η κούραση έβγαινε κυρίως στα παιδιά που γκρινιάζανε από ένα σημείο και μετά (είχε και πολλή ζέστη και αυτό δε βοηθούσε στο περπάτημα).
Οπότε μετά την Ostuni επιστρέψαμε στο κατάλυμα για ξεκούραση (και πισίνα)!
3η ημέρα
Όπως και εχθές ξυπνήσαμε νωρίς, φάγαμε πρωινό και ετοιμαστήκαμε. Επόμενοι προορισμοί το Λέτσε και η Καλλίπολη.
Το Λέτσε από το κατάλυμά μας ήταν περίπου μία ώρα. Θεωρείται η Φλωρεντία του Νότου λόγω της Μπαρόκ Αρχιτεκτονικής του. Το Λέτσε έχει πλούσια ιστορία και είναι μία πάρα πολύ όμορφη πόλη γεμάτη στενά δρομάκια, μπαρόκ κτίρια, καθεδρικούς ναούς και αρχαία θέατρα και αμφιθέατρα. Αξίζει να το περπατήσετε και να γνωρίσετε την πόλη.
Επισκεφτήκαμε τη Βασιλική του Ιερού Σταυρού και το Παλάτι των Σελεστινών, την Πόρτα Νάπολι (Αψίδα του Θριάμβου), την Piazza Sant'Oronzo και το Ρωμαϊκό Αμφιθέατρο, τη Βασιλική του Ιωάννη Βαπτιστή, το Κάστρο του Καρόλου Ε' και το Giuseppe Garibaldi Public Gardens.
Εγώ σε κάποια στιγμή χωρίστηκα από τους υπόλοιπους και επισκέφτηκα και το Μουσείο και Ρωμαϊκό θέατρο, από όπου μπορείς να δεις και το Ρωμαϊκό θέατρο χωρίς εμπόδια (μπορείς να το δεις και αν ακολουθήσεις το δρομάκι πίσω από την Church of Saint Clare αλλά η είσοδος για το θέατρο είναι κλειδωμένη). Η είσοδος στο Μουσείο είναι 4 ευρώ και έχει μέσα κάποια Ρωμαϊκά Αρχαία που μπορείς να δεις. Είναι γενικώς μικρό και το γυρίζεις όλο μέσα σε 20'.
Επόμενος προορισμός ήταν η Καλλίπολη, η οποία είναι περίπου 35' μακρυά από το Λέτσε. Επισκεφτήκαμε την παλαιά πόλη, την Ελληνική Πηγή και το Κάστρο. Η Ελληνική Πηγή είναι δωρεάν να την επισκεφτείς και βρίσκεται λίγο πριν τη γέφυρα που οδηγεί στην παλαιά πόλη. Το κάστρο έχει είσοδο 8 ευρώ, αλλά όταν το επισκεφτήκαμε εμείς είχε και μια έκθεση του Πικάσο και μας χρέωσαν 15.
Το κάστρο δε λέει και πολλά, καθώς είναι λίγο μικρό. Έχει μέν κάποια σχετικώς καλή θέα στην παλαιά πόλη αλλά δεν τη βλέπεις ολόκληρη από ψηλά. Επισκεπτείτε το αν δεν έχετε κάτι άλλο καλύτερο να κάνετε.
Η παλαιά πόλη είναι φανταστική, αξίζει να την περπατήσετε και να χαθείτε μέσα στα στενά της. Μπορείτε να κάνετε και το γύρο της παλαιάς πόλεως με το αυτοκίνητο και να τη δείτε περιμετρικώς που αξίζει πάρα πολύ. Ακριβώς κάτω από την παλαιά πόλη έχει και παραλία όπου μπορείς να κολυμπήσεις αλλά η θάλασσα δεν είναι και τόσο καλή. Γενικώς οι θάλασσες στην Ιταλία δεν έχουν καμία σχέση με της Ελλάδος, ενώ οι παραλίες είναι πολύ καλές, το νερό δεν είναι και τόσο (μπορεί και να έτυχε όμως την περίοδο που πήγαμε εμείς). Από όσες κολυμπήσαμε η μοναδική καλή θάλασσα που πετύχαμε ήταν στη Σκύλλα (παρακάτω γράφω γι' αυτό το χωριό).
Αρχικώς ο προορισμός μας ήταν το Παλέρμο στη Σικελία την 4η ημέρα. Ωστόσο η απόσταση και ο χρόνος για να φτάσουμε απευθείας ήταν πολύ μεγάλος (πάνω από 9 ώρες οδήγησης) και έτσι αποφασίσαμε να «σπάσουμε» το ταξίδι μας στα δύο και να διανυκτερεύσουμε σε κάποιο χωριό στη μέση της απόστασης.
Θέλαμε να διανυκτερεύσουμε στην Tropea (Ελληνικά: Τράπεια) αλλά τόσο τα ακριβά καταλύματα, όσο και το ότι δε βρίσκαμε κάποιο κατάλυμα που να έχει χώρο στάθμευσης για τα αυτοκίνητα, αποφασίσαμε να κοιτάξουμε για αλλού. Έτσι κλείσαμε στο Borgo Carida Green Family στη Zaccanopoli το οποίο ήταν 30' από την Τράπεια και είχε και αρκεο χώρο στάθμευσης.
Εκ των υστέρων είδαμε ότι ενώ το κατάλυμα ήταν πολύ καθαρό και άνετο, βρισκόταν μέσα στα λαγκάδια και στα λιβάδια, και η πρόσβαση στην Τράπεια ήταν λίγο δύσκολη, με την άποψη ότι οι δρόμοι ήταν στενοί και επαρχιακοί και περνούσαν μέσα από χωράφια.
Εν πάση περιπτώσει διανυκτερεύσαμε ένα βράδυ εκεί και επισκεφτήκαμε και την Τράπεια η οποία είναι ένα απίστευτα όμορφο μέρος και βρίσκεται μέσα στα ομορφότερα μέρη της Ιταλίας, πράγμα το οποίο το αξίζει 100%. Είναι μια μικρή πόλη χτισμένη πάνω σε βράχο με θέα την Τυρρηνική θάλασσα.
Φτάσαμε στο κατάλυμα το μεσημέρι και μέχρι να ξεκουραστούμε πέρασε η ώρα, οπότε την Τράπεια είχαμε την ευκαιρί να τη δούμε μόνο το απόγευμα και βράδυ. Αξίζει να περιηγηθείτε μέσα στα στενά της και να δείτε την πολύ όμορφη θέα που έχει προς τη θάλασσα. Μπορείτε να κατεβείτε και στην παραλία αν θέλετε και να κολυμπήσετε.
Στην Τράπεια φάγαμε και παγωτό κρεμμύδι(!!) το οποίο προσωπικώς δε μου άρεσε καθόλου, αλλά αν κάποιος είναι αρκετά περιπετειώδης στη γαστρονομία θα μπορούσε να το δοκιμάσει. Δεν το έχουν όλα τα παγωτατζίδικα αλλά αν ρωτήσεις σε κανά δυο σίγουρα θα το βρεις.
5η ημέρα
Πρωινή έγερση, πρωινό στο κατάλυμα και ξεκινάμε για Παλέρμο. Θέλαμε όμως (οι άνδρες) να πάμε και στο Αρχαιολογικό Μουσείο του Ρέτζιο της Καλαβρίας διότι εκεί εκτίθενται οι χάλκινοι ανδριάντες του Riace. Πρόκειται για δύο Ελληνικούς ανδριάντες απαράμιλης ομορφιάς και λεπτομέρειας που χρονολογούνται από τον 5ο αιώνα π.χ.
Έτσι αποφασίσαμε να χωριστούμε. Οι οικογένειες μείνανε στη Σκύλλα και εμείς πήγαμε στο Ρέτζιο να δούμε το μουσείο.
Η παράδοση λέει ότι η Σκύλλα είναι το μέρος της μυθολογίας όπου βρισκόταν το τρομερό τέρας Σκύλλα που αντιμετώπισε ο Οδυσσέας και το οποίο κατοικούσε μέσα στο βράχο που σήμερα είναι χτισμένο πάνω του το κάστρο Ruffo. Το χωριό είναι πανέμορφο, χτισμένο και αυτό πάνω σε βράχο και σε πλαγιά βουνού. Ειδικά όταν πλησιάζεις τη Σκύλλα φαίνεται το κάτι άλλο. Οπότε οι οικογένειες μείνανε στη Σκύλλα για μπάνιο και για χαλάρωμα και εμείς πήγαμε στο Reggio για να επισκεφτούμε το μουσείο.
Η Chianalea της Σκύλλας συγκαταλέγεται μέσα στα 100 ομορφότερα μέρη της Ιταλίας, αξίζει πράγματι να την επισκεφτήτε και όπως μου είπε η σύζυγός μου ήταν η καλύτερη παραλία που κολύμπησε στην Ιταλία. Δυστυχώς εγώ δεν μπόρεσα να κάτσω διότι ήθελα να πάω στο μουσείο οπότε δεν μπορώ να πω κάτι άλλο γι' αυτό το μικρό χωριουδάκι. Η απόσταση του Reggio από τη Σκύλλα είναι περίπου 20', οπότε δεν ήταν κάτι το δύσκολο να πάμε και να επιστρέψουμε.
Το Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο του Reggio της Καλαβρίας έχει είσοδο 10 ευρώ (13 ευρώ αν υπάρχει και κάποια έκθεση) και πρέπει να αρχίσεις να το βλέπεις από τον 2ο όροφο (από πάνω προς τα κάτω) διότι τα εκθέματα πηγαίνουν χρονολογικώς. Ο 2ος όροφος έχει τα εκθέματα της προϊστορικής εποχής και όσο καταβαίνεις φτάνεις στη Μεγάλη Ελλάδα και τους Ρωμαϊκούς χρόνους.
Για κάποιον που λατρεύει τα αρχαία, όπως εγώ, θέλει αρκετές ώρες για να το γυρίσει, τουλάχιστον ένα 4ώρο. Για κάποιον που βιάζεται μπορεί απλώς να αρχίσει από το ισόγειο, να δει τα Riace bronzes και τα άλλα εκθέματα και να φύγει.
Πριν μπεις στο δωμάτιο με τους ανδριάντες υπάρχει ένα άλλο δωμάτιο όπου μπορείς να δεις μία πολύ ωραία ταινία μικρού μήκους για την ιστορία των χάλκινων ανδριάντων. Αφού τη δεις και θελήσεις να μπεις στο κυρίως δωμάτιο, μπαίνεις σε έναν προθάλαμο ο οποίος σε «καθαρίζει» από μικρόβια ή ο,τιδήποτε άλλο μπορεί να βλάψει τους ανδριάντες και μετά μπαίνεις στο χώρο που εκτίθενται.
Επιστροφή λοιπόν στη Σκύλλα, και από εκεί πίσω στο Villa San Giovanni για να πάρουμε το καράβι να περάσουμε Σικελία. Για να περάσεις απέναντι έχει καράβι ανά μισή ώρα. Το εισιτήριο για τη Σικελία έχει 84 ευρώ μετ' επιστροφής, για ένα αυτοκίνητο και 4 άτομα (42 ευρώ για μία διαδρομή). Εμείς το αγοράσαμε από ένα μαγαζάκι, το Orsina Carmello (ένα ψιλικατζίδικο στην ουσία που πουλούσε και ακτοπλοϊκά εισιτήρια, όσο και αν ακούγεται περίεργο), μέσα στο σιδηροδρομικό σταθμό του Villa San Giovanni και ταξιδέψαμε με την εταιρεία Caronte & Tourist (υπάρχουν και άλλες εταιρείες με ferries που σε πηγαίνουν απέναντι που ίσως να έχουν διαφορετικές τιμές).
Παρακάτω βάζω το στίγμα του μαγαζιού αν μπορεί να βοηθήσει κάποιον.
Και από εδώ παίρνεις το καράβι για να περάσεις απέναντι (είναι πολύ κοντά στο σιδηροδρομικό σταθμό).
Η διάρκεια του ταξιδιού από το Villa San Giovanni για τη Μεσίνα είναι περίπου μισή ωρα.
Άφιξη στη Μεσίνα και από εκεί απευθείας στο Παλέρμο. Στο δρόμο για το Παλέρμο ήταν και η πρώτη φορά που βρήκαμε διόδια στην Ιταλία. Από τη Μεσίνα μπαίνεις στην εθνική οδό για να πας Παλέρμο, παίρνεις ένα χαρτάκι από τα διόδια και πληρώνεις μία φορά όταν βγεις στο Παλέρμο. Δε σταματάς κάθε τρεις και λίγο όπως γίνεται στην Ελλάδα. Το κόστος των διοδίων από Μεσίνα - Παλέρμο είναι 12 ευρώ και ο χρόνος ταξιδιού είναι περίπου 3 ώρες.
Άφιξη λοιπόν στο Παλέρμο το απογευματάκι, ξεκούραση στο I Re di SICILIA (το οποίο, πάλι, το επιλέξαμε διότι είχε χώρο στάθμευσης στο κατάλυμα) και γρήγορη βόλτα στο Παλέρμο για φαγητό και αξιοθέατα.
Δεν μπορώ να πω ότι μου άρεσε ιδιαιτέρως το Παλέρμο (αν και είχαμε ακούσει πολύ καλά λόγια). Τις ημέρες που είμασταν εκεί είδαμε κάποια ωραία μέρη όπως το Θέατρο Μάσσιμο, το Cappella Palatina, τη Fontana Pretoria και τον Καθεδρικό Ναό του Παλέρμο. Περπατήσαμε επίσης στη μαρίνα του Παλέρμο όπου είναι ένα όμορφο αλλά μικρό μέρος. Γενικώς δε μου άρεσε ως πόλη. Είχε όμορφα κτίρια αλλά παρατημένα, μαύρα από τη βρόμα... στους δρόμους έβλεπες πωλητές όπως τους βλέπεις στο Μοναστηράκι στην Αθήνα, να έχουν απλώσει κάτω τα πανιά τους και πάνω να έχουν την πραμάτειά τους και τις παλιατζούρες τους... Προσωπικώς το θεωρώ λίγο γύφτικο όλο αυτό και δε μου αρέσει.
Η αλήθεια επίσης είναι ότι το Παλέρμο το είδαμε μόνο τη νύχτα διότι την ημέρα επισκεπτόμασταν άλλα μέρη... Ίσως αυτό να έκανε τη διαφορά, δεν ξέρω. Αν ξαναπήγαινα πάλι στη Σικελία θα προτιμούσα να μείνω σε κάποιο χωριό έξω από το Παλέρμο και να πάω στο Παλέρμο ημερήσια.
Στο Παλέρμο επίσης καταλάβαμε τί θα πει να οδηγείς στη Νότια Ιταλία και άρχισαν να αληθεύουν όλες αυτές οι ιστορίες που ακούγαμε για τον Ιταλικό Νότο και τη Σικελία. Είναι 100% αληθινές, δεν ξέρουν να οδηγούν... ίσως είναι λίγο καλύτεροι από τους νεοέλληνες οδηγούς (στη Νάπολι όμως είναι ακριβώς το ίδιο, θα πούμε παρακάτω γι' αυτό) αλλά γενικώς δεν ακολουθούν τίποτα από τον ΚΟΚ. Μηχανάκια πάνω στα πεζοδρόμια, οδηγοί να παραβιάζουν κόκκινα, στάθμευση όπου βρούνε... Έχει γενικώς φασαρία αυτή η πόλη, με συνεχείς κόρνες και φωνές. Θέλει αρκετή προσοχή, ιδιαιτέρως αν δεν είσαι μαθημένος να οδηγείς στο χάος της Αθήνας θα δυσκολευτείς πολύ.
6η ημέρα
Αναχώρηση το πρωί για τον αρχαιολογικό χώρο της Σέγεστας όπου υπάρχει ένας από τους πιο καλοδιατηρημένους ναούς Δωρικού τύπου (λένε ότι ανήκει στο θεό Δία) που έμεινε μισοτελειωμένος. Στη Σέγεστα υπάρχει επίσης και ένα Ελληνικό θέατρο, αρκετά μακρυά από το ναό (μπορείς να περπατήσεις την απόσταση ή να πάρεις λεωφοριάκι μέσα στο αρχαιολογικό χώρο).
Το εισιτήριο για τον αρχαιολογικό χώρο κοστίζει 16 ευρώ (20 αν θέλεις να χρησιμοποιήσεις το λεωφορειάκι) αλλά έχει δωρεάν είσοδο αν είσαι εκπαιδευτικός, ανεξαρτήτου εθνικότητος (δεν ισχύει δηλαδή μόνο για Ιταλούς εκπαιδευτικούς).
Μετά τον αρχαιολογικό χώρο της Σέγεστας χωριστήκαμε οι δύο οικογένειες. Εγώ ως αρχαιολάτρης ήθελα να επισκεφτώ τον αρχαιολογικό χώρο του Σελινούντα. Οι άλλοι δεν είχαν όρεξη να ακολουθήσουν οπότε χωριστήκαμε.
Ο Αρχαιολογικςο χώρος του Σελινούντα βρίσκεται σε μια παραθαλάσσια περιοχή περίπου μία ώρα από τη Σέγεστα. Το εισιτήριο εισόδου κοστίζει 17 ευρώ και ο χώρος μέσα είναι τεράστιος (οι ναοί έχουν μεγάλη απόσταση μεταξύ τους). Μπορείς να τον περπατήσεις, να ενοικιάσεις αμαξίδιο (σαν αυτά τα αμαξίδια που χρησιμοποιούν όσοι παίζουν γκολφ) ή να ενοικιάσεις ποδήλατο. Εγώ τον περπάτησα. Για να δεις όλα τα αρχαία θέλεις 3-4 ώρες. Η σύζυγος και τα παιδιά δεν ήθελαν να έλθουνε και πήγανε για μπάνιο στη διπλανή παραλία, η οποία (από όσο μου είπανε) δεν άξιζε και πολλά.
Σημείωση: για κάποιο περίεργο λόγο οι Ιταλοί είχαν εγκαταστήσει μέσα στον Αρχαιολογικό χώρο (όπως και στη Σέγεστα) κάτι σαχλαμάρες εκθέματα μοντέρνας τέχνης που χαλούσανε όλον τον περιβάλλοντα χώρο. Αυτά μπορείτε να τα αγνοήσετε.
Το άλλο ζευγάρι επισκέφτηκε το Trapani και την Cefalu (Ελληνικά: Κεφαλοίδιον). Με το Trapαni δεν ενθουσιάστηκαν αλλά για τη Cefalu μου είπανε τα καλύτερα, οπότε αν δεν είσαι τόσο των αρχαίων ίσως αξίζει μία επίσκεψη στη Cefalu.
7η ημέρα
Αυτή ήταν και η τελευταία μας ημέρα στο Παλέρμο. Εγώ ήθελα να επισκεφτώ την «Κοιλάδα των Ναών» στον Ακράγαντα. Υπήρχε μία σκέψη να γίνει αυτό την επόμενη ημέρα, όταν θα πηγαίναμε στην Κατάνια, αλλά είχα διαβάσει ότι είναι μεγάλος ο αρχαιολογικός χώρος και έτσι αποφάσισα να πάω αυτή την ημέρα. Η σύζυγός μου με τα παιδιά αποφάσισαν να πάνε στην παραλία Mondello, κοντά στο Παλέρμο.
Ξεκίνησα πρωί και σε περίπου 2,5 ώρες ήμουνα στο Ακράγαντα. Η είσοδος για τον αρχαιολογικό χώρο είναι 7,5 ευρώ. Στον Ακράγαντα υπάρχει ένας από τους πιο καλοδιατηρημένους Έλληνικούς ναούς, ο Ναός της Ομόνοιας. Αυτός ο αρχαιολογικός χώρος είναι επίσης πολύ μεγάλος και περιέχει υπολείμματα και άλλων ναών (θεάς Ήρας, Διόσκουρων, Ηρακλέους, κλπ). Όπως και με τους άλλους αρχαιολογικούς χώρους εφοδιαστείτε με καπέλο, αντιηλιακό και αρκετό νερό διότι πάλι θέλεις 3-4 ώρες για να γυρίσεις όλο τον αρχαιολογικό χώρο.
8η ημέρα
Αναχώρηση για Κατάνια πρωί πρωί. Η απόσταση Παλέρμο - Κατάνια είναι γύρω στις 3 ώρες. Μείναμε στο Saint Cristofer House για τον απλό λόγο ότι εκεί γύρω είχε χώρο στάθμευσης. Για καλή μας τύχη το κατάλυμα είχε και πλυντήριο και καταφέραμε να πλύνουμε και τα ρούχα μας. Δυστυχώς όμως το κατάλυμα είναι σε πολύ κακή και βρόμικη περιοχή (σκέψου Πλατεία Βάθης), δε θα το σύστηνα να μείνετε. Και τα αυτοκίνητα τελικά τα αφήσαμε σε parking για να είμαστε σίγουροι (και σκάγαμε και το 20άρικο κάθε βράδυ)
Η Κατάνια ως πόλη δε μου άρεσε ιδιαιτέρως. Είχε το κέντρο το οποίο ήταν μεν όμορφο, αλλά όχι κάτι παραπάνω. Πήγαινες 200 μέτρα πιο πέρα από το κέντρο και σε έτρωγε η μαρμάγκα (σκέψου Πλάκα και Ακρόπολη και μετά σκέψου ότι βγαίνεις Ομόνοια). Βεβαίως και εδώ, όπως και στο Παλέρμο, οδηγούνε σαν τρελοί. Θέλει πάρα πολύ προσοχή σε ό,τι και αν κάνεις με το αυτοκίνητο. Ακόμα και προτεραιότητα δηλαδή να έχεις, πάλι πρέπει να προσέξεις.
Άφιξη λοιπόν στην Κατάνια γύρω στο μεσημέρι, ξεκούραση, λίγο περπάτημα και φαγητό στην Κατάνια και μετά αποφασίσαμε να επισκεφτούμε τις Συρακούσες.
Η προσωπική μου άποψη είναι ότι η Ορτυγία των Συρακουσών (οι αρχαίες Συρακούσες δηλαδή και η παλαιά πόλη) ήταν το ομορφότερο μέρος που επισκεφτήκαμε στο ταξίδι μας στην Ιταλία. Το νησάκι αυτό πραγματικά είναι πανέμορφο, με τον αρχαίο ναό, τα όμορφα μεσαιωνικά κτίρια, τα μαγαζιά κατά μήκος της ακτογραμμής, τις στενοπούς στην πόλη. Αν το γνωρίζαμε από την αρχή σίγουρα θα μέναμε στις Συρακούσες αντί για την Κατάνια.
Στις Συρακούσες είδαμε το Ναό του θεού Απόλλωνος, την Πηγή της Αρετούσας, τον Καθεδρικό Ναό (ο οποίος είναι χτισμένος πάνω, και με τους κίονες του Ναού της θεάς Αθηνάς) και το Κάστρο Maniace. Επίσης περπατήσαμε μέσα στην πόλη και είδαμε πολύ όμορφα κτίρια. Φάγαμε σε ένα εκπληκτικό παγωτατζίδικο, το Gelateria Gusto (νομίζω ήταν το καλύτερο παγωτό που φάγαμε στην Ιταλία αυτή τη φορά).
Δυστυχώς δεν είχαμε παραπάνω χρόνο οπότε η επίσκεψή μας στις Συρακούσες
ήταν για λίγες μόνο ώρες, από το απόγευμα μέχρι το βράδυ. Υπάρχουν ακόμα
πολλά αξιοθέατα που μπορείς να δεις όπως το Αρχαιολογικό Πάρκο, οι
Κατακόμβες, το Ελληνικό Θέατρο, κλπ.
Γενικώς οι Συρακούσες μου βγάλανε κάτι αρχοντικό, κοσμοπολίτικο, κάτι που δεν το ένιωσα στις υπόλοιπες πόλεις που είδαμε. Ολοκάθαρη, ολοφώτιστη συνδύαζε το αρχαίο και το μεσαιωνικό, με πιο ωραίο κόσμο. Πραγματικά αξίζει να την επισκεφτείτε.
9η ημέρα
Αυτή την ημέρα αποφασίσαμε να δούμε την Αίτνα και το Ταυρομένιο. Η Αίτνα είναι ένα ενεργό ηφαίστειο περίπου μία ώρα μακρυά από την Κατάνια. Μέχρι τους χαμηλότερους κρατήρες πηγαίνεις με αυτοκίνητο. Για τους πιο πάνω κρατήρες μπορείς να πάρεις το τελεφερίκ ή, αν είσαι πολύ περιπετειώδης, να πας με τα πόδια. Το τελεφερίκ έχει 50 ευρώ το άτομο, αλλά σε πάει αρκετά ψηλά. Εμείς αρκεστήκαμε να δούμε τους (ανενεργούς) κρατήρες που ήταν κάτω κάτω, όσο πήγαινε δηλαδή το αυτοκίνητο.
Γενικώς είναι ωραία εμπειρία, αλλά δεν έχει κάτι άλλο να κάνεις. Θα δεις τους κρατήρες, την ξεραμένη λάβα, θα βγάλεις φωτογραφίες και αυτό ήταν. Αν δε θέλεις δηλαδή να πας παραπάνω τότε σε μία ώρα έχεις τελειώσει με την Αίτνα.
Επόμενος σταθμός ήταν η πόλη της Taormina. Χτισμένη πανοραμικώς στην πλαγιά ενός λόφου, η Taormina είναι το αρχαίο Ταυρομένιο που ίδρυσαν οι κάτοικοι της Νάξου Σικελίας (Giardini Naxos το οποίο στην ουσία είναι ένα διπλανό χωριό). Απέχει περίπου 1,5 ώρα από την Αίτνα και πληρώνεις διόδια στο δρόμο.
Μικρή πόλη, όμορφη και περιποιημένη. Περπατήσαμε στα στενά της και επισκεφτήκαμε το Αρχαίο Ελληνικό Θέατρο, με είσοδο 14 ευρώ. Το θέατρο είναι σε μια πανοραμική θέση στην κορυφή του Ταυρομένιου και έχει καταπληκτική θέα.
Στο Ταυρομένιο μπορείς επίσης να πάρεις το τελεφερίκ και να κατέβεις στην παραλία για κολύμβηση. Το κόστος είναι 10 ευρώ. Εκτός από το Αρχαίο Θέατρο υπάρχει και το Κάστρο της Taormina το οπoίο δυστυχώς εμείς δεν προλάβαμε να το επισκεπτούμε. Σε γενικές γραμμές το Ταυρομένιο είναι μια όμορφη γαραφική πόλη που θα μπορούσατε να περάσετε ένα απόγευμα εκεί πέρα.
Αυτή ήταν και η πιο δύσκολη ημέρα του ταξιδιού μας, καθώς έπρεπε να φύγουμε από την Κατάνια και να πάμε στη Molina, ένα μικρό χωριουδάκι δίπλα στο Vietri, στο Amalfi Coast. Η απόσταση είναι αρκετά μεγάλη (7,5 ώρες) και δεν είχαμε κανονίσει ενδιάμεση διανυκτέρευση λόγω της έλλειψης ημερών.
Οπότε αρχίσαμε την ανάποδη διαδρομή, πίσω στη Μεσίνα, από εκεί καράβι για το Villa San Giovanni, περάσαμε τη Σκύλλα και πήραμε το δρόμο προς Σαλέρνο. Αν δεν είχατε κλείσει εισιτήριο μετ' επιστροφής για το φέρυ μπορείτε να αγοράσετε το εισιτήριο από το λιμάνι, είναι στο δρόμο σας μέσα στο λιμάνι όπως μπαίνετε με το αυτοκίνητο ακολουθείτε τη δεξιά πλευρά στη διχάλα που θα δείτε.
Λόγω της τεράστιας απόστασης αποφασίσαμε να κάνουμε μία μικρή παράκαμψη και να κάνουνε διάλειμμα για ξεκούραση. Αρχικώς θέλαμε να πάμε στη Maratea, τελικά στο δρόμο αλλάξαμε άποψη και αποφασίσαμε να κάτσουμε στην Trecchina. Στάση λοιπόν στην Trecchina για ξεκούραση και φαγητό. Η Trecchina είναι ένα πολύ μικρό και όμορφο χωριουδάκι. Δεν έχει κάτι το ιδιαίτερο να δεις (εννοώ αρχαία, καθεδρικούς ναούς ή κάστρα), απλώς είναι ένα πολύ περιποιημένο μέρος.
Μετά το διάλειμμα αναχώρηση και άφιξη στον προορισμό μας. Μείναμε στο La Stella del Sud (το οποίο περιλάμβανε και πρωινό), πάλι λόγω του ότι υπήρχε αρκετός χώρος για στάθμευση πέριξ του καταλύματος. Αυτός ο χώρος στη Molina μας άρεσε πιο πολύ από όλα τα άλλα σπίτια που μείναμε, όχι τόσο πολύ διότι ήταν το πιο καθαρό ή το πιο μοντέρνο (όλα ήταν καθαρά που μείναμε), αλλά διότι ήταν στην καταλληλότερη τοποθεσία. Σε ένα μικρό χωριό, ακριβώς πάνω από την «πλατεία» (αν υποθέσουμε ότι είχε πλατεία) του χωριού.
Είναι τόσο μικρό το μέρος που δεν ανησυχείς μήπως υπάρξει κάποιο ατύχημα. Πολλές φορές εμείς καθόμασταν να πιούμε μπύρες και αυτά αλωνίζανε στο χωριό. Είχανε κάνει και παρέες κάτι άλλα Ιταλάκια και περάσανε ωραία. Γενικώς υπήρξε μία ξενοιασιά και ανεμελιά όσον αφορά τα παιδιά και αυτό μας βόλεψε πολύ διότι δεν είμασταν όλη τη μέρα από πίσω τους.
Κάτι ακόμα πολύ σημαντικό είναι ότι η Molina είναι πολύ κοντά στο Vietri Sul Mare (περπατιέται η απόσταση καθώς είναι μόνο 1,5 χλμ αλλά δεν το συνιστώ διότι πρέπει να βγεις σε επαρχιακό δρόμο), ένα πανέμορφο μικρό χωριουδάκι πάνω στην ακτή Αμάλφι.
Άφιξη λοιπόν στη Μολίνα κατά το απογευματάκι. Αυτή την ημέρα δεν κάναμε κάτι άλλο καθώς είμασταν κουρασμένοι από το ταξίδι.
11η ημέρα
Επόμενος προορισμός μας ήταν η Πομπηία. Η Πομπηία είναι τεράστια (ήτανε μία πόλη 20.000 - 30.000 κατοίκων) και θέλεις ολόκληρη την ημέρα (δε θα ήταν υπερβολή να πω ότι ίσως θέλεις και δύο) για να τη γυρίσεις όλη. Πριν επισκεφτείτε την Πομπηία προτείνω να έχετε μαζί σας καλά υποδήματα για βάδισμα και ανώμαλες επιφάνειες, αρκετά νερά, φαγητό (σάντουϊτς), αντιηλιακό και καπέλο για να γίνει κάπως πιο υποφερτή η περιήγηση. Το εισιτήριο για μια οικογένεια (δύο ενήλικες και δύο παιδιά) κοστίζει 44 ευρώ (περιλαμβάνει και τις βίλες, αλλά μπορείς να πάρεις και πιο φθηνό χωρίς τις βίλες).
Εμείς δεν είχαμε τη δύναμη να τη γυρίσουμε όλη. Γκρινιάζαν τα παιδιά είμασταν και εμείς κουρασμένοι, είχε και πολλή ζέστη και ήλιο... ήταν ζόρική επίσκεψη. Αν την επισκεφτείτε να ξέρετε ότι στην Πομπηία βρίσκεται και το περίφημο ψηφιδωτό με τη Μάχη της Ισσού, όπου ο Μέγας Αλεξάνδρος πολέμησε τον Δάρειο τον Γ'. Βέβαια το ψηφιδωτό αυτό δεν είναι το αυθεντικό. Το αυθεντικό βρίσκεται στο Αρχαιολογικό Μουσείο της Νεάπολης, και στην Πομπηία βρίσκεται το αντίγραφό του.
Μία σημείωση εδώ για την Πομπηία και το parking. Μην μπείτε στο πρώτο
parking που θα βρείτε διαθέσιμο. Ρωτήστε για τιμές σε μερικά και μετά
αποφασίστε διότι παίζουν μεγάλες διαφορές από parking σε parking.
Ρωτήσαμε σε ένα και μας είπε 20 ευρώ για δύο ώρες(!!) (με παζάρια μας το
έκανε 15) αλλά τελικά πήγαμε σε άλλο που μας χρέωσε 10 ευρώ για όλη την
ημέρα (μέχρι τις 6 το απόγευμα στην ουσία που έκλεινε). Έχω σημειώσει
στο χάρτη σε ποιο πήγαμε αν ενδιαφερεται κάποιος.
Στην Πομπηία καθήσαμε περίπου 6 ώρες και κάπου εδώ είμασταν σε δίλημμα καθώς είχε πάει 4 η ώρα: να πάμε πίσω στο κατάλυμα να ξεκουραστούμε ή να συνεχίσουμε στη Νεάπολη; Θέλαμε να χωρέσουμε και το Αμάλφι στην εξίσωση (εγώ ήθελα να πάω και στη Ποσειδωνία) άρα ξέραμε ότι την αυριανή ημέρα θα την περνούσαμε στο Αμάλφι. Οπότε αποφασίσαμε να κινηθούμε προς Νεάπολι, έστω και αν είμασταν κουρασμένοι.
Να πω λίγα λόγια γι' αυτή την πόλη. Δεν είδαμε πολλά (μόνο στο Αρχαιολογικό μουσείο κατάφερα να πάω και να την περπατήσω ελάχιστα) αλλά από αυτά που είδα μου φάνηκε συμπαθητική. Σίγουρα υπάρχουν πολλά ακόμα να δει κάποιος, το Castle Nuovo, το Museo di Capodimonte, το παλάτι κ.α. Αν είχα την ευκαιρία σίγουρα θα αφιέρωνα μία ολόκληρη ημέρα στη Νάπολι (ίσως και παραπάνω) αντιθέτως ας πούμε με το Παλέρμο ή την Κατάνια που δε νομίζω να ξαναπήγαινα. Άρα η άποψή μου είναι ότι αν υπάρχει χρόνος αξίζει σίγουρα να την επισκεφτεί κάποιος.
Μεγάλο αρνητικό είναι βεβαίως το πως οδηγούνε (σαν τρελοί). Πιστεύω ότι είναι, αν όχι χειρότεροι οδηγοί από εμάς, σίγουρα το ίδιο κακοί. Πραγματικά γίνεται ένας πανικός στους δρόμους, δε σέβονται τίποτα, πεζούς, διαβάσεις, κόκκινα, μονόδρομους, λεωφορειολωρίδες... τίποτα απολύτως. Θέλει πάρα πολύ προσοχή για να οδηγήσεις εκεί διότι αν γίνει η στραβή και τρακάρεις άντε να βρεις το δίκαιό σου.
Επίσης οι χώροι στάθμευσης στη Νάπολι είναι πολύ μικροί και στενοί. Δεν υπάρχουν πολλές διαθέσιμες θέσεις να σταθμεύσεις έξω στο δρόμο οπότε αναγκαστικά θα βάλεις το αυτοκίνητο σε κλειστό parking. Βλέπεις κάτι τρύπες που ίσα ίσα χωράει ένα αυτοκινητάκι να μπει. Και είναι και πανάκριβοι, 5 ευρώ η ώρα σε πολλές περιπτώσεις (όταν φερ' ειπείν στην Καλλίπολη ή στην Τροπέα το άφηνες σε εξωτερικό χώρο στάθμευσης και είχε 2 ευρώ η ώρα).
Και κάτι ακόμα για να κλείσω με τη Νεάπολη, προσοχή που πηγαίνετε με το αυτοκίνητο και που σας βγάζει το gps. Έψαχνα να βρω parking και με πήγε το gps μέσα από κάτι περίεργες γειτονιές (όπως αυτές που βλέπεις στα έργα, με απλωμένα ρούχα στην αλάνα και δίπλα να παίζουν τα πιτσιρίκια μπάλα) και κάτι πολύ στενά δρομάκια που ίσα ίσα που χωρούσε το αυτοκίνητό μου (ευτυχώς έχω μικρό αυτοκίνητο). Και αυτοί οι δρόμοι ήταν διπλοί (ή τουλάχιστον οι Ναπολιτάνοι τους έκαναν διπλούς καθώς είδα μηχανάκια να κυκλοφορούν εκεί και να πατάνε κόρνα πριν στρίψουνε σε κάθε γωνία). Σε κάποια στιγμή έκανα λάθος και βγήκα σε ένα αδιέξοδο και άρχισαν να με ζώνουν τα φίδια εκεί που είχα μπλέξει. Μου πήρε 15' και μισό ντεπόζιτο βενζίνη για να κάνω όπισθεν και να βγω από το αδιέξοδο τόσο στενά που ήταν.
Οπότε προσοχή με τη Νεάπολη. Αν είσαι μαθημένος να οδηγείς στις μεγαλουπόλεις νομίζω δε θα έχεις πρόβλημα, αν είσαι από επαρχία τα μάτια σου δεκατέσσερα.
Συνεχίζω λοιπόν την εμπειρία μου από τη Νεάπολη. Επισκεφτήκαμε το Αρχαιολογικό Μουσείο με είσοδο 20 ευρώ για τους ενήλικες (τα παιδιά είναι δωρεάν) το οποίο ήταν πραγματικά πολύ μεγάλο και θέλεις σίγουρα 2-3 ώρες για να το γυρίσεις. Εκεί υπάρχουν μερικά πολύ όμορφα εκθέματα, όπως το ψηφιδωτό με τη Μάχη της Ισσού (που δυστυχώς όταν πήγαμε εμείς το είχαν βγάλει για συντήρηση και δεν ήταν διαθέσιμο), ο Ηρακλής των Φαρνέζε (Φαρνέζε ήταν η οικογένεια η οποία είχε στην κατοχή της το γλυπτό του Ηρακλέους) όπως και ο Άτλας των Φαρνέζε, η Καλλίπυγος Αφροδίτη και κάποια άλλα ακόμα.
Σε αυτό το μουσείο υπάρχει και το μυστικό δωμάτιο (το οποίο πλέον δεν είναι και τόσο μυστικό καθώς είναι ολοφάνερο που βρίσκεται) το οποίο περιέχει γλυπτά, αμφορείς και άλλα εκθέματα ερωτικού περιεχομένου.
12η ημέρα
Τη 12η ημέρα είχαν αποφασίσει όλοι οι υπόλοιποι να χαλαρώσουν το πρωί και να πάνε στο Αμάλφι το μεσημεράκι. Εγώ από την άλλη ήθελα να πάω και στην Ποσειδωνία καθώς ήταν μόνο μία ώρα μακρυά και έτσι σηκώθηκα πρωί πρωί και μόνος μου ξεκίνησα για την Ποσειδωνία.
Δυστυχώς το εισιτήριο της Ποσειδωνίας το έχασα και δε θυμάμαι πόσο πλήρωσα για να μπω (νομίζω 12 ευρώ χωρίς να είμαι 100% σίγουρος) αλλά θυμάμαι ότι με το ίδιο εισιτήριο μπαίνεις και στον αρχαιολογικό χώρο και στο μουσείο που είναι παραδίπλα.
Η Ποσειδωνία έχεις τρεις Αρχαίους Ελληνικούς Ναούς (Ποσειδώνος, Ήρας, Αθηνάς), ο ένας (του θεού Ποσειδώνος) είναι πιο καλοδιατηρημένος, οι άλλοι δύο λιγότερο αλλά όλοι έχουν τους κίονές τους.
Για εμένα αξίζει να το επισκεφτεί κάποιος, ιδιαίτερα αν θέλει να δει και να γνωρίσει τη Μεγάλη Ελλάδα. Δώστε στον εαυτό σας τουλάχιστον ένα τρίωρο για να επισκεφτείτε τον αρχαιολογικό χώρο και το μουσείο, και όπως πάντα να είστε εφοδιασμένοι με αρκετό νερό, αντιηλιακό και καπέλο.
Επιστροφή από την Ποσειδωνία και κατευθείαν στο Vietri όπου με περιμένανε οι υπόλοιποι να πάρουμε το καραβάκι για το Αμάλφι στις 13:10. Μπορείς να πας στο Αμάλφι και με αυτοκίνητο αλλά υπάρχει πολύ μεγάλο πρόβλημα με τη στάθμευση. Πολύ λίγα parking και αν τύχει και βρεις διάβασα κάτι για 10-15 ευρώ η ώρα (δεν ξέρω αν αληθεύει). Η δεύτερη επιλογή που υπάρχει είναι το λεωφορείο που σε πάει στο Αμάλφι και η τρίτη επιλογή είναι το καραβάκι.
Το καραβάκι θέλει περίπου 45' για να σε πάει στο Αμάλφι και κοστίζει 70 ευρώ για τέσσερα άτομα μετ' επιστροφή. Νομίζω ότι είναι το καλύτερο μέσο διότι κάνει λίγες στάσεις, η διαδρομή είναι πολύ ευχάριστη και βλέπεις όλα τα χωριά του Amalfi Coast από εκεί. Μπορείς να δεις τις αναχωρήσεις και τις αφίξεις για τη συγκεκριμένη εταιρεία που χρησιμοποιήσαμε εμείς εδώ.
Ξεκινήσαμε στις 13:10 και είμασταν στο Αμάλφι στις 14:00. Είναι αρκετά όμορφο μέρος αλλά δεν είναι αυτό που βλέπεις στις φωτογραφίες. Είχε πάρα πολύ κόσμο άρα ίσως τα τέλη Ιουλίου που πήγαμε εμείς να μην είναι και η καλύτερη εποχή να το επισκεφτεί κανείς.
Έχει αρκετά στενά δρομάκια για να μπεις και να δεις το χωριό, έχει έναν κεντρικό πλακόστρωτο δρόμο ο οποίος έχει όλα τα μαγαζιά και γίνεται πατείς με πατώ σε (και είναι και δρόμος ήπιας κυκλοφορίας αυτοκινήτων) και σε κάποια πράγματα έχει πολύ ακριβές τιμές.
Συνολικώς καθήσαμε στο Αμάλφι γύρω στις 4 ώρες. Νομίζω όμως ότι κάπου εκεί εξαντλήται το Αμάλφι, δηλαδή δεν έχει και κάτι άλλο να δεις ή να κάνεις οπότε 3-4 ώρες είναι αρκετές για να το γυρίσεις. Μεταξύ των άλλων είδαμε τον Καθεδρικό Ναό και φάγαμε και γρανίτα λεμόνι (ωραία ήταν αλλά υπερτιμημένη, όχι για 10 ευρώ).
Επιστροφή στο Βιέτρι κατά τις 19:00. Εδώ να πω ότι το Βιέτρι μας άρεσε περισσότερο από το Αμάλφι. Ίσως επειδή δεν είχε και τόσο κόσμο. Είναι ένα πολύ όμορφο χωριουδάκι, χτισμένο και αυτό στην πλαγιά ενός λόφου, γεμάτο με μαγαζιά κεραμικών, με πλακόστρωτους δρόμους και στενά δρομάκια. Με λίγο περπάτημα πηγαίνεις και στην παραλία (αν και φαντάζομαι η επιστροφή θα είναι λίγο δύσκολη διότι η κατηφόρα είναι λίγο απότομη). Η παραλία και η θάλασσα όμως του Βιέτρι δε λένε και πολλά, γενικώς στην Ιταλία δεν κολυμπήσαμε σε καλές θάλασσες.
13η ημέρα
Έφτασε και η τελευταία ημέρα μας στην όμορφη Ιταλία. Αναχώρηση για την πανέμορφη Ματέρα η οποία είναι περίπου στη μέση του Αμάλφι και του Μπρίντιζι. Στη Ματέρα βρίσκεται και το Σάσσι ο οποίος είναι ο παλαιότερος κατοικήσιμος οικισμός στον κόσμο.
Η Ματέρα είναι μια μικρή πόλη εκθαμβωτικής ομορφιάς περίπου 2,5 ώρες από το Βιέτρι και 2 ώρες από το Μπρίντιζι. Αν επιστρέφεις από Μπρίντιζι είναι η ιδανική πόλη για να κλείσεις το ταξίδι σου. Πρέπει οπωσδήποτε να τη δεις διότι είναι μοναδική στον κόσμο. Έχει τον αρχαίο οικισμό Σάσσι, ο οποίος είναι στην ουσία σπηλιές και σπίτια χτισμένα μέσα σε λαξευμένη πέτρα (ασβετόλιθο), που λένε ότι κατοικείται για 9.000 συνεχόμενα χρόνια.
Μείναμε στο Dimore Pietrapenta Apartments, το οποίο είναι στην κυριολεξία 3' με τα πόδια από την αρχή της παλαιάς πόλης. Δεν έχει ιδιωτικό χώρο στάθμευσης για τα αυτοκίνητα αλλά ευτυχώς υπάρχει αρκετός χώρος (δωρεάν) στους γύρω δρόμους.
Στη Ματέρα δεν είδαμε κάποια αξιοθέατα, απλώς περπατήσαμε και χαθήκαμε μέσα στην πόλη. Αν μπορούσα να βαθμολογήσω όλες τις πόλεις που πήγαμε στην Ιταλία θα έλεγα ότι η Ματέρα και οι Συρακούσες ήταν οι ομορφότερες που είδαμε.
14η ημέρα
Επιστροφή στο Μπρίντιζι λοιπόν για να πάρουμε το καράβι της επιστροφής. Αν δεν έχεις κάνει check in online θα πρέπει να παραλάβεις τα εισιτήρια από τα γραφεία της εταιρείας που ταξιδεύεις. Όμως τα γραφείο δεν είναι στον ίδιο χώρο με τα καράβια. Οπότε θα πρέπει να πας στο λιμάνι με το αυτοκίνητο, να πάρεις λεωφορειάκι από το λιμάνι το οποίο θα σε πάει στο χώρο των εισιτηρίων (5' απόσταση), να τα πάρεις και μετά να ξαναπάς πίσω με το λεωφορειάκι.
Γενικές σκέψεις για το ταξίδι
Κάποιες σκέψεις που έχω για το ταξίδι που κάναμε. Εκ των υστέρων θα πω πως ήταν λάθος να βάλουμε τόσα πολλά μέρη σε τόσο λίγες ημέρες. Ταξιδεύαμε δύο οικογένειες με δύο μικρά παιδιά (12 και 10 ετών) η κάθε μία τα οποία δεν ήταν μαθημένα σε τόσο κούραση και μετά από κάποιο διάστημα άρχιζε η γκρίνια. Νομίζω ότι θα ήταν πιο συνετό να βάζαμε μόνο ένα μέρος για επίσκεψη κάθε φορά. Π.χ. μόνο Νάπολι και το απόγευμα ξεκούραση. Την επόμενη μέρα μόνο Αμάλφι και το απόγευμα ξεκούραση, κλπ. Από την άλλη δε θα μπορούσαμε να δούμε τόσα πολλά μέρη, άρα είναι δίκοπο μαχαίρι το πως θα οργανώσεις το χρόνο σου.
Παλέρμο και Κατάνια δε μου αρέσανε και τόσο πολύ, οπότε θα μπορούσαμε να βάλουμε λιγότερο χρόνο εκεί (π.χ. από μία ημέρα και στα δύο).
Στην Ιταλία έχουν τη σιέστα. Δηλαδή τα πάντα κλείνουν εκεί γύρω στις 2 ή 3 και ανοίγουν μετά πάλι στις 6 ή 7 το απόγευμα. Τα καλύτερα εστιατόρια που βρίσκαμε ήταν όλα κλειστά το μεσημέρι και ανοίγανε το απόγευμα.
Η οδήγηση στη Νότια Ιταλία θέλει πολλή προσοχή, όχι μόνο διότι υπάρχουν πολλές κάμερες αλλά διότι και οι Ιταλοί οδηγάνε σαν τους Έλληνες. Καλό είναι να τηρούνται τα όρια ταχύτητας και η σήμανση στο δρόμο οπότε αν γίνει η στραβή να μην έχεις πρόβλημα.
Συνολικώς κάναμε 4.500 χλμ και ξοδέψαμε 420 ευρώ σε βενζίνη με συντηρητική οδήγηση (ακολουθούσαμε, όσο μπορούσαμε, τα όρια ταχύτητας).
Κόστος ταξιδιού. Να υπολογίζετε ότι θέλετε περίπου 200 ευρώ την ημέρα μόνο για τα πάγια έξοδα (βενζίνη + ακτοπλοϊκά + κατάλυμμα + parking). Υπολογίζω 450 ευρώ για βενζίνη + 450 ευρώ τα ακτοπλοϊκά + 84 ευρώ το ferry για Σικελία + 100 ευρώ την ημέρα για ξενοδοχείο + 10 ευρώ την ημέρα parking όταν πας βόλτα, και όλα αυτά επί 13 νύχτες (δε βάζω την προηγούμενη νύχτα που μείναμε στην Ηγουμενίτσα διότι δεν είναι απαραίτητη). Οπότε ένα ποσό γύρω στα 200€/ημέρα είναι μία καλή αρχή για να υπολογίσεις το κόστος του ταξιδιού. Από εκεί και πέρα εξαρτάται από τον καθένα τί άλλα έξοδα θα έχει. Αν θέλει καποιος να τρώει σε γκουρμέ εστιατόρια σίγουρα θα κοστίσει παραπάνω από το αν τρώει όλη τη μέρα panini. Αν θα κάνει ψώνια, αν θα πάρει δώρα, το πόσα μουσεία/μέρη θα επισκεφτεί, όλα αυτά ανεβάζουν το κόστος.
Είναι ένα πολύ όμορφο ταξίδι, η Νότια Ιταλία έχει καταπληκτικά και πανέμορφα μέρη, που αξίζει να τα δείτε και να τα ζήσετε. Εκτός αυτού ένα τέτοιο ταξίδι είναι και δέσιμο με την οικογένεια και τους φίλους σας και σίγουρα κάτι που θα θυμόσαστε για πάντα.
