Dubai

Δεύτερος προορισμός (μετά το Abu Dhabi) για την εορταστική περίοδο ήτανε το Dubai. Πρωί πρωί (καλά όχι και τόσο πρωί, γύρω στις 12) πήγαμε στον υπεραστικό σταθμό λεωφορείων (δυστυχώς δεν υπάρχει τραίνο από Abu Dhabi για Dubai) και πήραμε το λεωφορείο για Dubai. Το εισιτήριο κόστισε 15 AED (ή 20, εξαρτάται ποια εταιρία θα χρησιμοποιήσεις) και η απόσταση είναι περίπου μιάμιση ώρα. Πέρασε γρήγορα μπορώ να πω αφού χαζεύαμε την έρημο.

Φτάσαμε, πήραμε ταξί για το ξενοδοχείο και αμέσως ταξί για την παραλία. Πρέπει να ομολογήσω ότι τα ταξί στο Dubai μου φανήκανε ακριβότερα από το Abu Dhabi, όχι πολύ ακριβότερα αλλά την καταλαβαίνεις τη διαφορά. Μείναμε στη Deira (στο Dream Palace Hotel) η οποία είναι η περιοχή με το πιο παραδοσιακό Dubai, το creek, τα souks και το heritage village. Η τοποθεσία του ξενοδοχείου δεν ήτανε και η ιδανικότερη αλλά ήτανε αρκετά ικανοποιητικό για τα 60 ευρώ τη βραδυά που πληρώσαμε για double room, ούτε προσφορά να ήτανε.

Στην παραλία λοιπόν, στη Jumeirah public beach, η οποία είναι μία από τις δημόσιες δωρεάν παραλίες του Dubai. Στην ουσία η Jumeirah beach είναι μια τεράστια παραλία, δεκάδες χιλιόμετρα σε μήκος και κατά μήκος της έχουνε αναπτυχθεί πολυτελείς βίλες και ξενοδοχεία. Κάποια σημεία της είναι δωρεάν (όπως η Jumeirah public beach) και κάποια άλλα ιδιωτικά και τα διαχειρίζονται τα ξενοδοχεία. Σχεδόν όλη η μέρα πέρασε εκεί.

Άλλες παραλίες που έχει το Dubai είναι η Jumeirah Beach Park η οποία όμως δεν είναι δωρεάν αλλά πληρώνεις 5 AED είσοδο. Δεν την επισκέφτηκα διότι μου είπανε ότι δεν μπορείς να βγάλεις φωτογραφίες, τουλάχιστον όχι επισήμως. Ο λόγος είναι ότι πολλοί εργαζόμενοι από τριτοκοσμικές χώρες πηγαίνανε εκεί και φωτογραφίζανε γυναίκες με μαγιώ και έτσι απαγορεύσανε τις φωτογραφίες τελείως.

Η Al-Mamzar beach που βρίσκεται στη Deira, όπου και εκεί χρειάζεται να πληρώσεις. Ούτε εκεί πήγα διότι θεωρώ γελοίο το να πληρώνω για να κολυμπήσω.

Αυτές οι τρεις είναι και οι κύριες παραλίες του Dubai. Υπάρχουνε πάρα πολλές ακόμα αλλά είναι ιδιωτικές και διαθέσιμες μόνο στους ενοικιαστές των ξενοδοχείων που τις εκμεταλλεύονται. Γενικώς από ό,τι κατάλαβα κάθε παραθαλάσσιο ξενοδοχείο έχει και δική του παραλία.

Μετά την παραλία πήγαμε στο Jumeirah Mosque, όπου δυστυχώς δεν μπορέσαμε να μπούμε μέσα, οι ώρες επισκέψεων είχανε τελειώσει. Το τζαμί βρίσκεται στην κυριολεξία πέντε λεπτά από την ελεύθερη παραλία της Jumeirah.

Το βράδυ επιστροφή στο ξενοδοχείο και φαγητό σε ένα Συριανό εστιατόριο.

Συνολικά καθήσαμε τρεις μέρες στο Dubai, τα αξιοθέατα που επισκεφθήκαμε τις υπόλοιπες μέρες ήτανε (φαίνονται και στο χάρτη που έχω ανεβάσει εδώ και οι επεξηγήσεις εδώ):

To gold souk και spice souk, βρίσκονται και τα δύο στη Deira, δίπλα στο creek, ανατολικά του (όπως κοιτάς τον χάρτη). Βρίσκονται δίπλα δίπλα, το spice souk βρίσκεται όταν τελειώνει το gold souk (ή το αντίστροφο αν έρχεσαι από την άλλη μεριά) και είναι υπαίθριες αγορές που μπορείς να αγοράσεις χρυσαφικά και μπαχαρικά. Εννοείται ότι πρέπει να κάνεις τρελλά παζάρια.

Το Madinat Jumeirah, τουριστικό θέρετρο που μου θύμισε πάρα πολύ το Prince of Persia (από άποψη κατασκευής). Είναι πολύ όμορφο και έχει και μια μικρή αγορά (Madinat Jumeirah Souk) καθώς και εστιατόρια, καφέ, μπάρ (του ξενοδοχείου) και ιδιωτική παραλία για κολύμβι. Είναι δίπλα ακριβώς στο Burj Al Arab.

Το Burj Al Arab όπου για 300 AED μπορείς να κλείσεις τραπέζι (ή και μπουφέ) για τρεις ώρες. Οι άνδρες πρέπει να φοράνε κυριλέ ρούχα (πουκάμισο) ή παραδοσιακή αράβικη ενδυμασία (αγοράζεις μία από τα souks για 130 AED).

To Heritage Village όπου μπορείς να πάρεις μια γεύση για το παραδοσιακό Dubai (αν και εγώ το επισκέφθηκα βράδυ και δεν είδα τίποτα). Κατά μήκος της όχθης του creek υπάρχουνε αρκετά καφέ και εστιατόρια όπου μπορείς να πιεις/φας κάτι και να καπνίσεις shi-sha (αργιλές). Εκεί κοντά είναι και το μουσείο του Dubai καθώς και το πιο παλαιό κτήριο του Dubai, τα οποία πάλι δεν είχα την ευκαιρία να επισκεφθώ.

To Dubai Marina, που στην ουσία μου θύμησε αρκετά το Canary Wharf του Λονδίνου (Docklands) αν και αυτός ο λιμενίσκος θαλαμηγών είναι δίπλα στη θάλασσα. Δυστυχώς όμως η παραλία ανήκει στο Hilton και δεν μπορείς να κολυμπήσεις. Η περιοχή όμως έχει αρκετά καφέ και εστιατόρια και μπορείς να περπατήσεις για να τη γνωρίσεις.

Το Karama market το οποίο έχει αρκετά μαγαζάκια, όλα φθηνιάρικα. Είναι καλό για να βρεις αρκετά φθηνά αναμνηστικά αλλά και εκεί χρειάζεται να κάνεις αρκετά παζάρια και μπορείς να ρίξεις την τιμή μέχρι και στο 1/3.

Επισκεφθήκαμε επίσης την περιοχή Al Satwa, όπου έχει κάποια παραδοσιακά μικρά εστιατόρια που μπορείς να φας ένα γεύμα τριών πιάτων (ορεκτικό/κυρίως/χυμό) για 10 AED! Προσοχή όμως, θα πρέπει να ζητήσεις κατάλογο διότι οι πονηροί δεν αναγράφουνε τιμές και όταν τους ρωτάς τι έχουνε σου λένε ό,τι τιμές να 'ναι. Μόνο ο κατάλογος έχει τις κανονικές τιμές και είναι υποχρεωμένοι να σου ζητήσουνε το αντίστοιχο ποσό του καταλόγου.

Προσπαθήσαμε να επισκεφθούμε και το Burj Dubai, το οποίο στην κυριολεξία είναι αχανές (πονάει ο λαιμός όταν σηκώνεις το κεφάλι να το δεις) και άνοιξε στις 4 Ιανουαρίου και το πετύχαμε ακριβώς, αλλά δυστυχώς όλα τα εισιτήρια για να ανέβεις πάνω ήτανε προπωλημένα. Κοστίζουνε 100 AED το άτομο (λιγότερα για παιδί) αλλά αν βιάζεσαι μπορείς να πληρώσεις 210 και να μπεις αμέσως.

Αρκετά shopping malls, γενικώς εκεί είναι ο παράδεισος του καταναλωτή, αλλά δε θα έλεγα ότι έχει κάποια ιδιαίτερα μαγαζιά που δεν τα βρίσκεις αλλού. Ό,τι βρίσκεις στις ευρωπαϊκές πόλεις τα βρίσκεις και εκεί, απλώς τα έχουνε μαζεμένα.

To Deira City Centre, το οποίο ήτανε κοντά στο ξενοδοχείο που μείναμε. Αρκετά μεγάλο, πιο μεγάλο από το Westfield για όσους έχουνε πάει και μπορούνε να κάνουνε σύγκριση.

Το Mall of the Emirates, το οποίο είναι τεράστιο και έχει και την τεχνητή πίστα του ski.

Το Dubai Mall, το οποίο είναι αχανές (το μεγαλύτερο που έχω δει) και είναι δίπλα στο Burj Dubai.

Γενικώς το Dubai μου φάνηκε μια κλασσική μεγαλούπολη που έχει χάσει την ανατολίτικη ατμόσφαιρά του. Είναι πολύ εξευρωπαϊσμένο και βλέπεις (υπερ)αρκετούς ευρωπαίους και χλιδάτες περιοχές. Από την άλλη όμως υπάρχει και η αντίθεση με όλους τους εργάτες. Βλέπεις δηλαδή τις λιμουζίνες και δίπλα τον κάθε κακομοίρη που εργάζεται για πενιχρό μισθό.

Οι περισσότεροι Άραβες δεν εργάζονται. Οι εργαζόμενοι είναι όλοι αλλοδαποί, από Φιλιππίνες, Ινδία, Ταϊλάνδη κλπ. Οι Άραβες ζούνε από τη χορήγηση που κάνουνε στους Δυτικούς. Για να ανοίξει κάποιος Δυτικός μια επιχείρηση πρέπει να έχει έναν Άραβα να του υπογράψει τα χαρτιά. Και βεβαίως παίρνουνε ποσοστό από αυτό. Οπότε πολλοί Άραβες ζούνε από τα λεφτά των επιχειρήσεων και το μόνο που κάνουνε είναι να βάζουνε μία υπογραφή στο τέλος κάθε μήνα! Κάθε Άραβας μπορεί να χορηγήσει μέχρι και 8 εταιρίες! Υπάρχουνε βεβαίως και τα λεγόμενα free zones, που δε χρειάζεσαι χορηγό, στα οποία όμως πληρώνεις κάποιου είδους φόρο στην κυβέρνηση.

Μου έκανε επίσης εντύπωση που το Dubai δεν έχει ακόμα ανεπτυγμένο μετρό (χάρτης εδώ - λειτουργούνε αυτή τη στιγμή μόνο οι σταθμοί που έχω κυκλώσει με στυλό). Έχει κάποιους σταθμούς και συνέχεια φτιάχνονται και άλλοι αλλά θα περίμενα το δίκτυο να είναι πολύ μεγαλύτερο. Για να ανεβείς στο μετρό πρέπει να έχεις μια κάρτα (που τη βγάζεις σε κάθε σταθμό) που την ακουμπάς στα μηχανήματα εισόδου/εξόδου κάθε φορά που μπαινοβγαίνεις. Στην ουσία είναι μια oyster κάρτα για το Dubai για όσους έχουνε πάει στο Λονδίνο και την έχουνε χρησιμοποιήσει. Η κάρτα κοστίζει 6 AED και έχει μέσα και άλλα 14 AED για τη διαδρομή. Σύνολο δηλαδή πληρώνεις 20 AED όταν την αγοράζεις και τη φορτώνεις κάθε φορά που ξεμένεις από μονάδες. Αυτή η κάρτα μπορεί να χρησιμοποιηθεί και σε λεωφορεία.

Για να γυρίσεις το Dubai (το οποίο είναι πολύ μεγαλύτερο από το Abu Dhabi) νομίζω ότι θα βοηθούσε αρκετά να ενοικιάσεις αυτοκίνητο. Επισήμως χρειάζεσαι ένα διεθνές δίπλωμα οδήγησης, αλλά πολλές εταιρίες, ιδιαίτερα παγκόσμιες (Hertz, Europcar κλπ) σε αφήνουνε να οδηγήσεις και με ελληνικό δίπλωμα. Δυστυχώς αυτό δεν το γνώριζα από την αρχή και έτσι δεν μπήκα καν στον κόπο να ανοικιάσω αυτοκίνητο.

Και μερικές φωτογραφίες